8
u 9/7 ‘S u1 o(pjol 2141 ‘gua(p1o?4112a1]oduta]D uazoquoaaiioa 1vuuo uo(pl g2q Bunquaal124120219F 124 E RCRURRDO a n? L aa «gUO1TDIILg ua(p11QuI|2q 2JavutijoduaD Uu2joQuaaiioa 12113 nv goq Bun12guIJ 1200 bunBizolo 919 ‘1290 19404 olliuzjyvq12F uto(p]ol US& uajang uaQIa uaß0oß2ß J(pvIjo@ u gnv UuoJv(1/v21D 102QUI1131n1u0J] 12201 21Junds81(Ppilo@ uca 1(p1u (pnv xva1? qun 14(pzu ‘7422&191]12a (p1j bun1QuvF u21vg1v3z/ 12112 QUVIlOGIVID 129 ‘Jo1(pvazoq (pu an] ‘uaugz u1 uuoaa1 ‘uuva 1lgj2| u2BaBvg 2J4v6N021814109F aual ‘Iv uoBuv1o8 n°2 ßunguoauy; an? 242421 210 anu vg ol ‘J4vlumn Bungaa1Quv1v142 u3zÿal «29 1vu411v14D 210 ayl 420 U0A 9311081123011 0GF uaujafu1o 21g uaQI2a U2]vK uoaq129 u1 “‘ual{v4jnv u231324Î2] 430 goQUvI|291v9F — U2a1Íoalaß «Um mv|n? — §29 1124jQUv}lo uau1o g1v 1200 ‘1v411/v11D 4124 BungoB 2 n? 12111)(G oquaquaainfuv B14yujobax (pog 1200 2b1QuU2a1j0uU gva g]V uoßun]jquv@ 2(p1o| uvur 9G ‘uzagn4nfgnv ßunzquv& 2qu3aa119 Çuv1l294v9F uag 210 4200 ‘-12914 Bj0]1HY uoßja90goß8 gquv1lagIv4z un? ug unn “‘gu] BQquoaai(zou Bulpujoßax (pog 1200 8121| all1Uz1u9 «125 4124 anzv)G 199 (pvu apo ‘uajv4 uoßunjquv& uabzual214 2] IN2Ijnv QuvIl291v9Y uolh1a10ÿ uau1o an] (pngqÍoloß1v21D gVQ otpjaa
‘Bunuu1z|2g/v2jD 210 1aJjun ÿva “‘uagoßnt?gnv uoava 1h (pu u ‘uaagnjnégnv ea 1200 1audváJodutaJD Uut2jaQuaniiog 1vuIu10 0, 0A unqu201291292gH 210 ‘(v(pl28 2p wog n? anu gzaoutioagßungzaaai -JUJ u3nau gau BunB1z2aolujq 219 10290 uo(ipjBunadlan gag Bun1oquy -q6 219 va ‘111 yvŸ 124 uabunya(1l2L vo(p1Jaaz(p1azjao uoq (pvu ¿(Pv 120uUaBa1140g u1 a2gv gvat ‘anu zÍaloßgnvaog ‘aavat Uo([v/nf]nv — ogunzin a(p11Jua 10 810 41200 oqunzanzvalaŒ op11go(aogloaoq g1v (206 & Uu0a auu1D u1 oqunza] 2110 §1v Jaouaoagguo1zv|(v25 429 uuoa uauug] u2z314113 (pu uuva (pnv 129v aganat ‘s(pnqjol2Vjv112 920 92a ‘§ gnv uapjo] 12112 44vz(uv ga 10] ‘uagau 93 12] ‘897 ‘296 ‘SS uUaq gnv vunJjvalloG au ‘unol u20I0a1 1B1140j0BuUv nou o(p]ol auto (pou 1101129 oqunzan ou) 4290 gj1autIog; udnau gauzo Bun yoJl10& 420 Ju 1200 va(p11ßunadlan goq Sun1oQuUoN, 11 uuvz o] ‘zuu1D ua(pyÎola9 -]vazl u1 2gunzn au1214 JaoUl10F 104 UG ‘agu uoßuvbag s(pnqjalaß -1v1]D §29 897 ‘¿96 ‘S§ auuD un Sun(pl1yju2qunz1 2u12 ‘uaututouaS -10a uaz1oum1xoagßun(j1oujug uzuBuvjog 2bvaN Uu) 1214 uog uv 19 210 uobunaoqua1 u29 U 1azßv1Joßun va ‘ula] 292) 21121 U0ava zánv(jaogn uuvz ol ‘— uoga(plaß ‘88/061 ‘doe “D uabaß 8ggI 12920016 ‘8 woa 92 14a Wag u! s411aVg(p12yG 82g gzvuallva4SD ua laD 929 gUI3112D qQuaulo(pluv 1/1 8va qun — ‘ju12U12q 28v18N 210 19H ‘Uu0991219 4a024ag1aun go uß uaquoBo1ja0g gaq BSungq1o(plzuD 219 an} uuvz ‘augoat 12g S(pnqÎal2B1b11D 824 196 ‘S uog auulD uy oaqunlin 12119 11u(p4 «Uab1) 2194 Uoa(pjo| g1v ajaoundaguo1zvl(vy uaz(pvagos ajavui]odulojD
210 inv u1x08 udauagala(p[aßa0og 129 u1 21o1l8jWN, 129 uog woa 9G ; ‘uou(qauzuo n? g1(p1u Sunvnj1oF5 aouol gnv 111 a2gnIvg 2410] 12/011 s12atloF Uuapaaiß Udaaguy n? qun uo(pv|(4vF 213QUv an} (pou gnvuig a12gnv9 13 vg ‘uvoipvm n? (p11zuuaz bun4zaoa -JUD 429 19411v40UG 21a ‘o(pvitvgd qun ua(zaouzua n? 2310 214 ‘219 91 gv Bunumm1zl2G oQuo(aßaozionu qun a12QUv auto ‘11 uoalaoa né unquoan1og 12441 pu wn? qun 129 ozivurjoduiaj@ 210 aas, uaua/naaq 429 u00a wo(pjoau 1 ‘zaouti0agu01gvl(v2S 420 va 1u1g {nvava szu Joznag uaßunmunzjo@ uouoazzvqzuo Bunbnj1oF adla1Q uU1 uaq US ‘(9 ag 22D 6981 244vS wog Bunz1va112F; qun Bungoßol D
S ass
Schreibgebühren der Rechtsanwälte. Urschhrifte der Klage und anderer Schriftsäte, E n Handakten verbleiben.
Gebührenordnung für Rechtsanwälte §. 76.
_ R ic der Erben des früheren Rittergutsbesißers
gegen : den Rittergutsbesißer G. v. S., in B., Beklagten,
hat das Reichsgericht, Fünfter Civilsenat, am 21. No- ! e , . M0- vember 1888 auf die weitere Beschwerde des die Kläger vertretenden Rechtsanwalts F. zu D. gegen den Beschluß des K. pr. Ober-Landesgerichts zu B. Zweiter Civilsenat, vom 23, Oktober 1888 /
beschlossen: die Beschwerde wird auf Kosten der Kläger zurückgewiesen.
Begründung.
Die Beschwerde betrifft lediglich die Frage, ob für die
Urschriften der Klage und anderer S GeifRge welde O
aften verbleiben, die geseßlihen Schreibgebühren (§8. 76 der Gebühren-
ordnung für Rechtsanwälte, §. 80 des Gerichtskosten-Geseßzes) in An-
saß gebracht werden dürfen. Die Beschwerde will diese Frage im
les velubt vine a, E des angefohtenen Be- en. Das RNeichsgericht hat bereits i i
leßteren durch Beschluß vom 8. November 1884, A e a
6 vgl. Gruchot, Beiträge Band 29 Seite 1033 Nr. 120,
g UUD e daß jene Urschriften niht unter den geseßlichen Begriff der
S La abe erf Rana augen fallen diese aber den Gegenstand der
h en. An dieser Ansi i wi Delane fest O nsicht war auch bei wiederholter
"K “F 329n sg0aavr(Œ §20 2l12112110gF 210 2110| gnv ‘5 uo ‘2110
uoa4I(vjépvu Jnv1vq 2ßvY ua11ou? uv 1/123 qun Ae] ry doudint -9gv (pu u0oa 1z(pvaxog5 uog un “D Ww219gya “Y pvu 13j1)a1 4300 uog qun ‘ch (pvu ‘vai 4J2|2ß8 g1uzuuayg ut auv1ck@ wog uoa syv1(p1219 Jo(p]2au ‘‘@ Uo21Sv1zoßuU, gag Bun1121BoCF Uu 214 agnj unu qun ‘291 12 qvbaagn 0Q2Bal10R 9% 00G qun fv ula ‘1610l2g ‘‘@ gnv ‘D ‘15 4auzo uar? uag jnv g uaznv] ‘4vda[1216 uo(p(1v] uau1o all anj ‘D 214v0 (pn; ‘2fva1D uoquoa4n11a9a0a ‘ck uv 129 1nv al 2421ava113 qun u911vQ «12 J1oMagn§ u1o ‘aval 1(12a10Bu1o UvI( uog ul 124 ‘D uo16v11obuUN, unq uoga 244v9 ‘D ‘112231H 42191 gnv@ sva (p11u1124 ‘(F ‘D 210 Ya1112a 888T 11nS ‘7A wun? 1(pv26 12q UY ‘u2013a1 z24njoßgnv 1v4YF 43€ U1 1Îal 2710| vz142u117 (pvu 4(pn18 o4uv1daS 8112129 a10 Qun ‘uv ‘F nî uoßunqa1o@ n 42421 uo(pl all azjanuz 12jvd| auz: oßluogF ‘lo11goVv(q1; uUau1d 8ST UYNS ‘8T uv u1a[219 24p1i(p{ qun gv ‘F j 1u141y‘129829213 9vq (pogal ol (pvag 94236 82441 uoßunz1vG10@ In ‘‘uagobntujo wi Pu 29D a10 120g un ‘v znaoui}e; (pvu 4(pn1L 212 ‘H Uu ‘Œ ‘DY 210 2120219v3aa uolloa o2ßj0ß uUS ‘givalod an? vunmunzin& 2191 (pogzl uaza2ß1oa «204 12124JF 429 Uu327)D 219 ‘490]a2a ‘n? ‘Œ ‘D 104(p0zsInv(F
uoß1agylugatuagal] 124 Nu pu py 2zzr4 ‘D 2186v112BuN, 12G
‘oQun1@ n? 11vG12a(PV@ 42QUob10] 19211 ‘I(p11dl1014] uo4oB -1995 utaja1g n? a41nq1o@F 420 2ßv1Ju}; 132Q ta Go, Ma u20199 219 ‘s(pngÎala81v14D 820 Ge@ ‘S uaBoß guagaBIoge gaul1o 2Bv14u1G
420 U0A *D uazPv11oßUN, uagq go(p]2al ‘2110013 uauoz(poloßuv Wo ‘oqun1]@
‘ua(10a1132a -nfpnan? fuvylunaog; 210 uy Bunqpo(phzug qun ens -49 U9110040QUv an? ofpvD 9210 Qun uagohn?/nv ßunyal1loL u9QuaVba11 oQUnIg@ n° uagjoluto0 190 gau 888] Unbnn ‘),Z7 woa D n? s4(p1398QUvF ‘ad ‘Y §00 1owmuvz]v31D-u9119L u3110a1C
490 119GIaN Sva 14v(p(1jvauuvs1vv1D 420 U0111a916 210 1nv gva ‘zuuv113 126 anl
i 7 888T 12quaa :0 6 ‘0g uv ‘pvuall1v31D 134119018 G18 v0 l
‘2 nf ck UudYyolobao(pl101L ua0 (E ‘F n? D 11/10u10o(pl191L u ( ‘G nf ‘D uuvuJnvzs u30 (1 :4901al U E n
4
‘166 ‘cec S8 ngjaloßlv1ioD i i ‘*nvaa493Qqu1y wazuuvu9H - 1uw Fuaaanzuo141vo0aL ‘34D 490 pauL wun? uo(12dsuonvaL UdoHb1a(vlaoquiíim 493119 s
O E
Einforderung nicht erstattungsfähige
¡ | iger Kosten -
beträge der obsiegenden Partei Seitens ihres Recht s-
anwalts von der zur Kostenerstattung verurtheilten Gegenpartei.
Strafgeseßbuch §. 352,
“Jn der Strafsache wider den Rechtsanwalt 6 wegen wissentlicher Gebnprenüberbbüng, : D
hat das Reichsgericht, Dritter Str vember 1888 geri er Strafsenat, am 26. No-
für Recht erkannt,
daß auf die Revision des Angeklagten das Urtheil d j e ( eil des K. Landgerichts zu L. vom 15. Juni 1888 nebst den demselben A Ae Pes O N und die Sache : / n Verhandlung und Entscheid Land- geriht L. zurückzuverweisen. î E
Gründe.
Das angefohtene Urthei M Enwigu rgen: rtheil beruht auf folgenden Feststellungen er Angeklagte, im August 1887 von dem Mühlenbe de ihn in der von dem Kaufmann St, S vei em Amtsgericht L, anhängig gemahten Wechselklagesahe, und zwar Uen in dem auf den 22. August 1887 anberaumten Verhandlungs- termine zu vertreten, sei an sih niht berehtigt gewesen, für die von ihm behufs Abwartung dieses Termines von P. nah L, unter- nommene Reise nah Maßgabe der Gebührenordnung für Rechts- a E vom 7, Juli 1879 Reisespesen zu berechnen, weil der An- geklagte seinen Wohnsiß in L, niht in P., wo er sih damals nur R ergehend aufgehalten, gehabt ‘habe, nah §8. 80 der angezogenen : ührenordnung dem Rehhtsanwalte für Geschäfte an seinem Wohn- orte weder Tagegelder noch Fuhrkoslen zustehen, diese Vorschrift aber ms ihrer Fassung und Tendenz auch den Fall treffe, wenn der eGteanea, der aus irgend einem Grunde von seinem Wohnorte R E E „der Se des ihm aufgetragenen Ge- igen habe reifen müssen f g ufenthaltsorte nah seinem Wohnorte ö der Angeklagte sei indessen mit Rücksicht auf die Bestim in §. 93 der Gebührenordnung berechtigt E diese eiscbostes von seinem Auftraggeber P. bezahlt zu verlangen, nahdem dieser,
12128310) 214316 210 an] 99 08 Inv a2QuagIaIG 210 aopjou ‘Sunzunuvlzaa -]V1aU2@) 4120 Yn1(plo R 120 E Men gere s n? uaßun1oQuo1, a(pSvaz(pou (pang aja uau2q10a13 21214 ‘139211 s41vag1(pU1n1 820 IPVYM 12g u1 agaut J(p1U aogva uuvz 92 ¿UPPD un uoßunuunzlo 129 agvögvz( Pvu aquaquaiG 21H2l2ßzla) 214 Inv (pnadluz uaQ ‘111 uaq10ajaß B141n9 gépngala8s12quv& 829 *v 86G 91241316 8290 29qvb4gv@ pru 13 uuar ‘u2gjal12g 109 uo(p| bun(pvuzuuv]o(F 218 augo (pnv 14121124 Sunzuuv|a2ajvaouo@ 12g Ynj(plogs 22G; *91P2132g «U0D QUn -12ß19gny1@ uauaguv1|zu3 2QU2alG 122 Bunypo1lilo8 Nu 929 N1a4(p1J12QUvgvUN 219 32gn ofylquni@ u21]2p1ajua U299 219 u2ß28 12gv 1491la2a ga! ‘uoipvu n? quaquiqg (p1zz(pax U2JV41IVI0(( 439 uoßun1x1 j2QUI]7; U2JWW11|2q U212JZa1 (Pang 219 un ‘UI1(PV12 QuoßnuaB an] s(4va eg1(pullny, 82g u2quaBjol(pvu gag qun Bunjururv|12a]v22U2M 129 galln1pl 2 uaquaqaß10ag. gag Bun(p1yzualgaag oB1410f(p1218 a1q (pvuuiag 221i 1(p119ßgßunln1zo 6vG ‘az(pvu zuuvz2g B1419f(p1218 Bunjuuv|12a]v12U2@) 229 Ynjplo@F uxg Qun úuauzol uuvao] qun #4o1(pl29q g1aogßun14vE ag SunnoQuay, 210 (1vag1(pUlln1e 12g ‘234g 1alaVIla} aquaQialG 210 Sunjuuvla2a]vI2U2@ 219 ulogipvu ‘vg ‘aliv]]nv u1gva ayvL uauaga8aß u1n1 /nvja2ge Uua(p11112? uag 1(p1aoßgSun]n12Q5 sVgq gvg ‘n? oauthvuuJ; 210 129v unu 14v1 ÍvD 12a124Íag ‘101 Sulv1n? a9vG aqualnvy gvg anl u2912l120 99v1j0C7 82g Bun(pvuzuuvza(F 13a 1 v1410?(p1218 “‘uago(p lab 4221 21a ‘a2g0 Uaqu?Qai@g uaquaßalnîzja) u214vS uob1ylunz u} 28 an} (pou gngoumsg9un14vE uazau(p12?aq UPPD Wag U] 93g Bunaaquy „q aua ‘11 112201 gulopD 92g 42gvguß 129 ojzaaugßung21t29 23010114}; 320 1(p2142ß19qnv1@ 9vg uva qun 2quaUMG 129 By1joe7 42g utoQpvu ‘ug ‘18nla912qg Quai (pogal ‘juuvzaauv 1120721 uauaz(poloBuv uin? uaquna@ uz2q U1 uaqíaa1 afylqunaB81(p2W 21214 211 ‘311 u2010a12ß 142j10d4 uoBunuuwu1z|o@ uaua11v(4ju2 U12PD 1 42g 2gvviv(; (pvu 121 -1aß1qnv]@ vg 2QUIQja1G 413g bunŸal jag (pang uuaar ‘Qqui] Uln? agaut Jp uuvga gu1oa(p lu2Qu2QIa1G 924 1]VUS Uv uaßun12QUo2 Ava ‘87101 -424aQUV (pnv 129v 14610} gnvavg;, ‘gulo(pluaquaQtalG@ 82d 42gvquS u2Q Inv (pnv “‘zv(j u3]120112azun n? (p1| ayu0143}; 329 ao(pjou ‘Vun12QUI1; 2gvuoaßuazn1vI| aQal 1342101 124v@& ‘uoßvazaogn (p22 92QUI(aß1211201 1200 g24aquv 1137 wu} zuu (pnv gzu qun 492 n? 11912} 41014316 29 8]0 ‘J(paUu2 824011001 u13J z2qunaDag Ulolplu2quaN1@G 2G ‘Qui uagaßaßqunz uau1a(pluaquaqtaiG UazBuygaßuv uag]ala20 uag u} u1aQuo/ 31912] 211315 420 u1 1(p1zu Buna(ygz 4290 zaogßun]jguE ‘112!gbun14v& a2gn uoßbunutuz(lo@F 219 uuoaa1 ‘bungquoaauJ uaquij ofvlquna@ uo(p1218 21G ‘1201201 uallo1(plag 21yu0173}; 329 no(zmuv|o@ 124 qun 121219 d (j2204UY unt 1]v(ply2l2@ 42g uauvvIa&F uaß1QUVI/n? anjao014 Jnjv4D Ug 1200 ola) wog (pvu uxg uog 9a(p]2a ‘agvg uajaoatiozun nf uoßunaoqua}, u2q (P ayu01116 124 vg ‘Qquagoßguu Mulqun1@ 120 UuaJv11IUI0UG 424 (pJDnîag (pnv ava 111 qun ‘“‘vaquvzlaq (pu 1(pañtnoquuD Uo 1290 1vY 92QuUaQalG 124 Bun o llg an? 81 ‘uaQí1ouad 1(pan1aBigny1@ #891vglvzuvun 2 UIQLM! azaloß1la) 219 Inv (pnaciluy 129 21a S14yu(p1218 (Bun14ygs 112 41G) bun14vfuaquagial@ 124 u2y111090U6 u21112429 zPYsn}@G uz 219 (pnv qui 1zun4z128 wala1Q US ‘1 112zlaBzla4 gjnzV4D 9394 290 -Âv(G (pvu aquaguaiG 21g uuaai ‘aalp1ol s]v 19211Ju2 2912119G ‘11v(pl „Jol 219 uaBaB 1a(pl1104vB1190 U12 ‘2QuUaQualG 218 Inv ‘umaißuPg uv 1124zux; uaß14yuuzyqiag uau1o 1nv 93yu01431; 8928 (pnactlu}; 124 (poa Ill 0] ‘Jyolava u014vB119G 2u127 21436 9 (pnv uug
O
— O
mae dem der Gesammtheit der Gesellschaft, deren Mitglied er ift, weichen.
Sei der Betrag der Dividende und damit das Gläubigerrecht des Inhabers des Scheins festgestellt, dann sei allerdings eine rüd- wirkende Abänderung des in dem Schein bezeichneten Zahlungs8modus nicht mehr zulässig, wohl aber für die in künftigen Jahren festzu- \eßenden Dividenden, oder wie es hier geschehen sei, gleichzeitig mit der Bekanntmachung des Betrags derselben für das laufende Jahr. Der Aktionär könne mit den Dividendenscheinen nicht mehr Rechte, als er selbst habe, übertragen, folglich müsse au der Dritte ih die Ab- änderung der Zahlstellen gefallen lassen.
Die Klägerin hat noch behauptet, sie habe die Emission der Aktien nur gegen die Verpflichtung der Gesellshaft Übernommen, die Dividende bei ihr, der Klägerin, zahlbar zu machen; in einer General- versammlung oder Sißung des Aufsichtsraths vom 12. April 1886 sei die Klägerin ausdrücklich als Zahlstelle bezeichnet und ihr für die Einlösung der Dividendenscheine 1/49/0 Provision zugesichert worden, es sei dies niht etwa ein widerruflicher Auftrag, sondern mit Rück- siht auf den Emissionsvertrag eine vertragsmäßige Zusage, welche von dem bei der Verhandlung anwesenden Direktor der flagenden Bank Namens dieser entgegengenommen worden sei. Bezüglich dieses Vorbringens wird in den Gründen gesagt: Die Behauptung, daß in dem Gründungsvertrage vom 18. März 1886 über diese Emission eine ausdrüclihe Bestimmung in jener Richtung enthalten sei, habe nicht aufrecht erhalten werden Fönnen und aus den vorgetragenen Vorgängen in der Sißung des Aufsichtsraths vom 12. April 1886 könne eine bindende vertrag8mäßige Zusage, die Klägerin für alle Zeiten als Zahlstelle für die Dividenden aufzustellen, nicht gefunden iverden. In besagtem Vorgange liege nihts Anderes als die Er- theilung eines Auftrags, welcher nah Landrechtssaß 2004 vom Gewaltgeber jederzeit widerrufen werden könnte.
Die Klägerin hat rechtzeitig Revision eingelegt mit dem Antrage auf Aufhebung des Berufungsurtheils und in der Sache auf Ent- scheidung na ihren in der Berufungsinstanz gestellten Anträgen. Für die Revisionsbeklagte wird Verwerfung der Revision als unzulässig, eventuell Zurückweisung beantragt.
Entscheidungs8gründe.
Die Revisionsbeklagte beanstandet mit Unrecht das Vorhandensein der Revisionssumme; denn Gegenstand der Klage ist der Betrag von 3520 4, deren Bezahlung von der Beklagten gefordert wird. An dieser Klagsumme ändert der Umstand nichts, aus welchem Grunde, ob wegen des Orts, an welchem, oder etwa wegen der Zeit, ju e die Zahlung gefordert wird, die Beklagte die Abweisung egehrt. i
Von den Angriffen der Revision erscheint nun zwar die Aus- führung unbegründet, daß der Dividendenschein die rehtlihe Bedeutung eines Schuldscheins habe und daher dessen Inhalt überhaupt un- abänderlih sei, gleihwohl mußte die Revision aus einem anderen Grunde Erfolg haben.
Es ist mit dem Berufungsgerihte von folgenden, in Wissenschaft und Rechtsprechung anerkannten Grundsäßen auszugehen :
a(pjau ‘Sunuruiz]agF 2ß1uala1g ang slanayzuD voa1la2 929 906 ‘606 ‘SS 219 24Jalao qun(F uIp14n29491026 ug 411 sipngÍoal2ß]v1;D 8924 janau aja? 12G; ‘Inv uaz(p1ilgvuag216 aß1jav1iog augo uaua|12(@ 126144! «12QuIut SunagnjuD 214 qun uoßunß1z/v(ploF uop1zzzulun n? uo{plu2!(6 uog vunzgnlzuH 219 29H an? 1290 z(pnfun an uol[12&4guanv1§ 12U12 BSun2gnjuD aaq uagau u2124Ía] 129 2nvL s1v u214gy? qun „Vunz4nj JuD* anf f vlußa@ u1 „qnvau2p]u2/(G“ U2g ua Jal slanauzuD 1021242] 529 R 2G ‘6981 1ynÿ wunzg gnv qun ua(p|{n24910)6 U22 an} sipngÿalaß]v14D 82g SlanaijuD uaz(a2 924 20G ‘906 ‘906 ‘SS 29 ua(p1a18g24 qun 90C ‘C07 ‘SS ‘TegI Jade FT 0g s(ipngüalaßjv11D ua(pl1nax4 gagq uazlua(pliogs 219 uazaznv] (Bun(p12a1g}4 u2qQua11|[2124 «u J(p1u 41214 ‘uoa(p1Jzualamun 12113 uu) un101u04 janazuDH U ‘uallv1 n? uaz211u12 68] ‘S 829 SunllvY 212412a1l aB1Íal a10 ‘14a1lag 112zV124yl12qu1I( U2ftuvB 12g quaxgyai u12QUO| ‘aagvlguagog ‘91 un? 819 anu zPpzu aogununzogs gun 11331JD 120 1pang1épulinye, a2g0 -sBunga1ta vg 1212) vg ‘u1o(pl12 avg1vazj aouuiz (p1l uv uagoßaogs 9vg qun Qu avgzjuag ua(jaß -137 uala19 n? aquna8Saaiags 212quv (pnv va ‘u2Q12a1 J21(Pv «12 uallounaßuv an] (pog ozgnut 9al ‘1v(j z4auu112 8711 867 ‘S uaual u2928 Yn(plsn1; ofpl1quy1j 2zB1u121285 429 (p121BUU2IF ‘ßunutm1z|298U292F 424 1200 gall1ujuuojoC u219161121 929 ‘Sunga1!1J 129 1/2312 U1 dnzju1 uaQuia1] 13zun uazagnlquDH 829 ßunj12a112jUN Pyuyu ‘guagab1ogge galo1g Sungnsny, anf? aqun1ß8gßunßaa12F 124W113|29 Sun14vtin16 210 (pang 811al1212QUv ‘2fu21@ 81]V gaagvIguagaRg ‘91 gaa VBunyo1lzlaL (pang 8§412la2u10 ‘1JUv2(Pp129 agol n? uagaß „127 g0la1a aganai sjanagguY u219411} §24 806 ‘S uS ‘Ti1at 19n1ag s1(paagßuns14(pUnvog qun -Sßung21?1D uaqua(a1l en? u12QUNU10F 1200 1121] Uag 82g HunJ]aj12125 42g paué uin? (p1181021 o(pjaa1 ‘1]2} VunzniuY 249n12a Z1va2D 41220 18 Nu aB1ualaig an] 21v34D 2u12 1Íal (dv19v1vckG 42h21 : anv. u2agg} 681 ‘§ n? 2614016 G ‘1agnjzuo uxaqunmaogs 41200 11211D uaunol 11vat12@ 1200 1d (pang uoß11gyl32Qu12(G u2u12 quvuioSß uuaa ‘yvÑ uag 681 ‘S ‘ua(pnvagaß nf? uoßunß1z1y(plo 1290 upon uo(p1zznzjun 1240 uaß1z(pn[uu1a10ß n? 1200 112112 un? u(1 un ‘zaqnlzuo 11va12@) 1240 13 (pang ua4(vO 9] aazun ua(p|u2})((7 U2uz2 quvwuaß uuIat ‘vL u2ag 881 ‘'Ÿ ¿Inv 11241048 alpiquglaad 219 aagzai ua4aß1a I lhougßunga1? „aq uapaaquog 91v Uaaÿn4 sglanauH 8921219 68T ‘881 ‘SS 1G “gund «QUVID uala1g Biquvzioa (pagal §a1n12g 0681 U0a JanaguH G ‘ualaaataozun n? ßSunutu1z|2gsgU292Z 1290 4200 9oll1ujuu2zo@ ual9191421 gag ‘ÿunga1taD 129 19112 u1 gnjju9 voquiax] wmau1o gaquvzjuauuvß goau1al BungIguI «2@ Pu 1200 ‘1qunutogs 1200 U221D 4auta}j az(poagßunga1ID 420 Sunzuyay pu u(1 wun ‘z914(pyu2g 11va12@ 3940 I1F (pang u2449vH 9] aajun uacplu2)( s2u19 al12at43z6nlogun quvutoS P uuza1 ‘qnvauo(p[u2)( §1v JF8T uoa gjanajuD 828 866 ‘S 12g (paou Jzou(p12îag 212QUIl29 «SU&S ‘s(pngsoaloßlva1D ualphYnaai gag ajanaguD 124241 2104 (pnv
— O
— I —
sih jeßt in §. 235 des Reichs-Strafgesezbuchs findet. Die Motive der Aenderung (Seite 117 zu Abschnitt 18) des Entwurfs lauten:
Die die „Entführung“ betreffenden §§. 231 bis 233 (die 8&8. 236 bis 238 des Gesetzes) entsprechen im Wesentlichen den &8. 206 bis 209 des preußischen Strafgeseßbuchs. Die Abweichung, daß niht bloß eine dur List oder Gewalt, sondern au eine mittels Drohung bewirkte Entführung bestraft werden soll, be- ruht auf der Achnlihkeit, welhe Drohung und Gewalt, als Zwangsmittel angewendet, mit einander haben.
Die Abänderung, daß §. 230 (§. 235 des Gesepes) nit, wie dies im entsprehenden §. 205 des preußischen Strafgesetz- bus geschehen ist, von einem „Entführen“, sondern von einem „Entziehen“ minderjähriger Personen spricht, erfolgte, um {on durch die Ausdrucksweise anzuzeigen, daß das einschlägige Ver- brechen als eine besondere Art des Mens\chenraubes, nicht aber, wie im preußishen Strafgeseßbuch, als eine besondere Art der Entführung aufzufassen sei. Der rehtsgeshichtlichen Ent- wickelung entsprehend, nimmt nämli der Entwurf an, daß die „Entführung“ nur an Frauenspersonen begangen werden kann.
Danach ist der Ausdruck „entführen“ im §. 230 des Entwurfs nur mit Rücksiht auf die gemeinrechtliche Terminologie beanftandet und dur „entziehen“ erseßt worden. Dagegen ist niht beabsichtigt, die Fälle des gegenwärtigen §. 235 von einem der Merkmale des- jenigen Verbrehens abhängig zu machen, welches im §. 234 als Menschenraub bezeihnet wird: eine Absicht, die ohne nähere Bezeich- nung des Merkmals im Geseß selbst zur Ausführung nicht hätte ge- langen können. Wenn die Motive den Fall des 8. 235 als eine Art des Menschenraubes bezeichnen, so ist damit, wie der Zusammenhang ergiebt, niht eine Art des in §. 234 definirten Verbrechens, sondern des „Menshenraubes“ gemeint, wie leßteres Wort von der gemeîin- rehtlihen Doktrin im Gegensaß zur , ntführung“ gebrauht worden ist. Als unterscheidendes Merkmal der „Entführung“ heben die Mo- tive ausdrüdcklih hervor, daß die Strafthat nur an Frauenspersonen begangen werden könne. Daher lassen sh die Motive nicht für die Ansicht verwerthen, daß der §. 235 die Begründung einer Ab- A a Minderjährigen von dem Entziehenden zur Voraus- eßung habe.
Kann dana zur Anwendung des §. 235 nit gefordert werden, daß der Minderjährige der Gewalt des Thäters oder eines anderen Unberechtigten unterworfen werde, so bleibt weiter zu prüfen, ob das angefochtene Urtheil durch die Annahme des ersten Richters getragen wird, daß die E. B. sih selbst der väterlihen Gewalt entzogen und der Angeklagte E. ihr dazu nur Beihülfe geleistet habe.
Fugegeden ist, daß die Minderjährige, welhe im Falle des S. 235 zur Vereitelung des ewaltsverhältnisses mitgewirkt hat, als heil- nehmerin an der Strafthat nicht bestraft werden kann. Die 88. 47 bis 50 des Strafgeseßbuchs lassen nämlih der Regel nach eine Anwendung auf diejenigen Personen nitt zu, zu deren besonderem Su die einzelnen Strafvorschriften erlassen sind. So is es im Falle des §. 301 des Strafgeseßbuchs \{lechterdings undenkbar, daß nah Absicht des Geseßgebers der Minderjährige, um dessen Aus- beutung es sh handelt, wegen Anstiftung oder Beihülfe bestraft werden
L E R E E S