DE REB.GALLICITS, 49
inetus omnium maximus illius animo altiûs
insederat : neg; id iniurià, quum vel certo cer-
tius lit, solum Regem Galliæ (modo omnia
domi pacata habeat) i!las Hispano prouincias
à nanibus posse extorquere.Hæc sun, quæil
lius animum miserè pungunt, vnaque & Da-
cis Guisi conaeilia nonnihil præcipirant. Hisce
addè, quod in extremo etiam hodie metu ver-
aeatur, ne Rex Nauarræ, quem natura illihoîté
constituit,ad regnum CGilliæ aliquando deue-
niat. Huicregnuim Hilpanus iniuiltè detinet,
cui si vngues 1ain præcisæ tandem aeoraean rena-
scantur, dubitandum non eaet, quin ius aeuum
repetat periculum etiam eaet, ne hoc vno con-
tentus non aeit.Hoc probè videt, se iam sene, li-
beris adhuc quasiimpuberibus, regno suo di-
aetra@o nec satis stabilito, vel minima quæque
posse post mortem suam, perturbationem in-
ducere: Quanto magis Nauarræ Regem, si în
Galliarum Regemaliquando euadat. Neque
vero hocilli preter spem elt,ita ein Lotharin-
gicuin aeædus insinuare, illis aeacultates & sub-
sidia ad motus côcitandos subministrare,Gal-
liarum Regem interturbare, pessundare Na-
uarræuim ; Vt scilicet, postquam regnum hoc
diuulsum prædæ & rapine vndiquaque expo-
netur, ip(e pro nimia (ua, qua præ reliquis va-
lebit , potentià, præaetantissima illius parte
maximeque opima rapiendi rabiem expleat
suam. Quis illi iam de noaetris rebus animus,
quæ conaeilia sint,videmus. At verd yt es vlg;