1322 Tnaelit. Canos. Lib. I.
venientibus admitti possint renuntiationes
puræ , & abaeolutæ ab Episcopis.

8 Quod si ex audoritate legitima con-
tingat aeieri aliquam ejusmodi renuntiatio-
nem in aeavorem alterius, & non aaliter , de-
bet Superior illam admittens conaeerre be-
neaeicium ei, in cujus aeavorem aeuerit reaei-
gnatum », suppoaeito quod sit idoneus juxta
Sacros Canones, ut tradit Rebuaeae. /oco cit.
a1. 4. Resignatum enim aeuit sub ea conditio-
ne, ad?oque ea conditione non adimp!leta»
non censetur aeata resignatio: quia actus con-
ditioñalis effaee@Rum non habet , nisi condi-
tio, sub qua aeaQus est adimpteatur, ex /¿.
cedere diem 213. ff de verb. aeignmae. 6 leg.
sub conditione 16. aeae. de conditione indebiti

9 Excipti tamen debet casus, in quo rest-
gnator inaera 20. dies post aeaQam resignatio-
nem moriatur: tunc enim relsignatio caret
omni valore, & beneaeicium censetur vacare
per obituin, ex reg. 19. Cancellarie Apoaelolicæ :
ad vitandas scilicet aeraudes, & ne disponatur
de bencaeiciis per modum ultimæ voluntatis »
aeicut disponitur de bonis patrimonialibus.

10 Quæstionis elt , utrum ille, qui Beneaei-
cium relignat in aeavorem alterius, teneatur
a(lumere digniorem , an satis aeit aísumere di-
gnum? Sed de hac re videri poteae Gabr.Valg.
opusc. de beneaeiciis c. 2. $. 3. dub. 7. Àzor. p.2.
11b.6. c.15. 4.10. Castrop.tr.13. de beneae.Ecct.
disp. 2. pun. 11. 7. 11. aliique ab ipaeis citati.

11 Hadenus dita de resignationis valdita-
te procedunt, lupposito quod aliunde particu=-
laris aliqua circumstantia beneaeiciireiignatio-
nem non impediat , cujus generis circum(ltan-
tia inter reliquas 102 eaet, aei agatur de beneaei-

C10 3