CONVIVALES, 9
bere putat, tam varia, tain a communi
cognitione recedentia, & quæ labores
enixissimos, continentissima studia, mul-
tijugam leCionem regquirunt, colligere
potuerit. Quis itaque nolîiræ #tati non
grätúlatur? quis inclitam Sueuorum na-
tionen, quis Augustanorum præcipue noh
mmaximi aeecerit? qui eo decorantur viro,
quem vnutn vetustati obiicere quam ve-
rissime possumus. Taceo heic cius ex
industria humanitatem incredibilem, qua
& vocare vicro ipíe, nedum audentes re-
‘ciperein suatn amicitiam consucuir, Mit-
to affabilem illius comitatem, muniaeicent=-
tissimam liberaliratem, qua ædes habet,
non aaeaeeÎata elegantia conipicuas, sed
heroica dignitate veneratiles, quæque
Velut Cimonis poslcssiones quondam pe-
regrinis patescunt. Alias virtues præter-
€o plurimas, quæ vel singulæ singulos
eaeaeiciunt claros, iINCoNRADO coagtnina=-
tim splendentes. Eas inquam tainersi
Proprio expetimento didici , vidi, nouï,
‘mitco tamen, quando epistolaris breuitas
‘tam diaeaeusa non batieur, ac latius est, de
Magnis viris silere, quam modica dicere.
| A2 Tu