et canibus in genere. 8 crudelibus quales Hunnifuerunt, haec vox ‘non v(urpatur ; <. Audi- mus ira incen‘os laepe dicere (quae obſcoena verba cum venia huma- nisſimi Le&oris repetere licebit) ein Hunds-V, etc, auf der Nafen. Si igi- tur ab Hunanis deſcenderet ,locutio baec inepra eſſet. Sed plura de his impudicis verbis dicere et mentem clarius exponere erubeſco. (2) In ſacro Codice per metaphoram profani et impudentes religio. nis contemctores dicuntur cares, Vid, Pſalm. XXII, 17. Matth, VIL, 6. (3) Canis auc caniculain talorum luſu apud Romanos iaQus erac infor- tunatisſimus. F7r4s autem fortunatisſimus,vti patet ex Propert La. Elegy. Me quoque per talos ſexzerem quaerente ſecundos, Semper damnoli (ubliliere taxes Vid, Hildebraud. Antigzuit. Roman. ſub voc, Canis. (4) A Galeno canis lumitur pro morbo quodam faciei. vid. Reiber Lexicon ſub voc. Canis, : (5) Significat ſidus coeleſte den Hunds-Stern/ qui vocatur Sirius. Ad placandum hoc fdus inimicum frugibus Romani canes immolabant, idgue ‘acrificiuin can4riuns dicebatur „in quo non nili canes feminae ra- fae adnibebancur. Mldebrand, loc, cit, Hac de re leguentem in modum canit Oxid. Lb. LF. Faftor, Eft canis ( [carium dicunt ) quo fidere mote Toll a fitit telus , pracripiturque ſeges. Procane fidereo canis hic imponitur At A6 5 Et quare fiat „nil niſi nomen habet. (6) inueniuntur etiam homines, quorum nomen eſt Canis, Hund. Sic W/ittenbergae Profeſſor quidam tale nomen habuit, in quem cum de caxir von grauen Hauren diſputauic, ſequens facetum diftichon cf compoelitum : Es canis atque canis de canis ycane Decane Quin cane de canis cane Decane canis, Noctum etiam elt, quad cans fuerit agnomen’Diogenis , cuius rei raë tionem ipſe Diogenes Cynicus dedit ; rogatus enim, cur canis appella» retur, reſponidit : 9x14 üs gui dant , blandior , quinon dant , oblatro , malos anten mo rdeo, Vid. Apulej. Floridor., 2, Alii autem reêius ipſum ab im- pudencia hoc agnomen accepiſſe cradunt, quod ‘erubeſcere neſciebac, De eius vita videri poteſt Diogenes Laecrtius, — Bz (7) Au-