E RE;R. GaIIICISĩñ. 49

inetus omnium maximus illius animo altiùs
insederat: neq; id iniuriâ, quum vel certo cer-
tius sit, solum Regem Galliae (modò omnia
domi pacata habeat) illas Hispano prouincias
ò;manibus posse extorquere. Haec sunt, quae il-
lius animum miserè pungunt, vnaque & Du-
cis Guisij consilia nonnihil praecipitant. Hisce
adde, quòd in extremo etiam hodie metu ver-
satur, ne Rex Nauarrae, quem natura illi hostẽ
constituit, ad regnum Galliae aliquando deue-
niat. Huic regnum Hispanus iniustè detinet,
cui si vngues iam prae cisae tandem forsan rena-
scaatur, dubitandum non est, quin ius suum
repetat periculum etiam est, ne hoc vno con-
tentus non sit. Hoc probè videt, se iam sene, li-
beris adhuc quasi impuberibus, regno suo di-
stracto nec satis stabilito, vel minima quaeque
posse post mortem suam, perturbationem in-
ducere: Quantò magis Nauarrae Regem, si in
Galliarum Regem aliquando euadat. Neque
verò hoc illi pręter spem est, ita se in Lotharin-
gicum foe dus insinuare, illis facultates & sub-
sidia ad motus cõcitandos subministrare, Gal-
liarum Regem interturbare, pessundare Na-
uarraeum: Vt scilicet, postquam regnum hoc
diuulsum praedae & rapinę vndiquaque expo-
netur, ipse pro nimia sua, qua prae reliquis va-
lebit, potentià, praestantissima illius parte
maximeque opima rapiendi rabiem expleat
suam. Quis illi iam de nostris rebus animus,
quae consilia sint, videmus. At verò, vt eò vsq;