112 LiIrERAE DVCIS GVISII

multorum testimonio affirmare possum. Mo-
dus ille, quèmin vi repellenda adhibui, Maie-
stati Tuae satis testari potest, nihil factum esse,
aut aliudà me tẽtatum, quàm quodobedien-
tem & fidelem ministrum decet. Labor meus
& industria, quam in continenda & compe-
scenda Plebe posui, quae affectibus plerumque
in eiusmodi motibus pręter modum indulget,
omnes calumnias retellit, quibus hactenus ac-
cusatus fui, me nempe solere Maiestatis Fuae
Vrbem Patisiensemad rebellionem & tumul-
tus cõcitare. Sollicitudo illa, quà eorum etiam
salutem, quos tantis calumniis me apud Ma-
iestatẽ Tuam detulisse, & inimicos męos cõtra
me cõcitasse sciebam, prosecutus sum, satis te-
statũ relinquit, me nunquam de ministris tuis
aut Officiariis (vt falsò mihi impingitur) vlla
ratione lae dẽdis aut oppugnãdis cogitàâsse. Me
praeterea nihil tam exhorruisse & declinâsse
semper, quàm gratia excidere Tuae Maiestatis,
inde colligi potest, quod Heluetios mihites cũ
Tribunis fuis incolumes ò furentis Populi mae-
nibus eripui & tutos dimisi. Cümigitur Maie-
stas Tua de his omnibus & singulis satis edo-
Cta iam sit, vt non dubito, hoc à multis fidis &
publicae pacis a mantibus Tuae Maiestatis mi-
nistris, huius rei testibus locupletibus, factum
esse, certò statuo, Maiestatem Tuam hinc me-
aeidiano sole clariũs videre posse, me nunquam
cogitando cõcepisse id, quod ab ini micis meis,
ad odium in me Tuae Maiestatis infltamman-—

dum,