ALLIO BELIOICAxX. 157

tem monte, leui omnino agmine labitur,
üinter montes, ab radice ad summitatem
vVsque vitibus vestitos; sunt enim non ita
praerupti, quin facilis sit colonis ascensus
ad supportanda quae ad vineta requirun-
ßtur; nec ita alti, vt alter alteri solem prae-
mripiat; adiuuantibus ad hanc rem ipsis
anfractibus, per quos solis radii viam re-
perientes, grata vicissitudine montes ad
Vtramque ripam statis temporibus illu-
üstrant. Sunt vero in altioribus montium
tiugis & pineta, & aptus sementi locus.
Ad ipsam etiam ripam, ne quid hac in-
parte desideretur, inter fluminis alueum,
& vineta, sicubi colles longius recedunt,
prata sunt spectatissime virentia, vbi vi-
dere est armenta pascentia, quibus & ad-
ueniente aestu facilis est ad aquam descen-
lus, iuuatque tota prospectare armenta-
in ipso fluminge ad pectus vsque frigus
raptantia. Quin & vsque eo humanis
matura rebus circa hoc flumen consulit,
Vt multis in locis, vbi altera ripa mon-
tem habet aut collem paullo arduum, al-
tera omnino sit accliuis, qua demum ra-
tione vinetis integer est suus sol, & ad

pastio-