26 De Summa Imp. Potestatecirca Sacva.

arbitrio & directionĩ fubtrahendum sit, quod
pPartem publicae salutis & civilis beatitudinis con-
stituat. Hoc enim requirit formalis imperii ra-
tio „ quae, cùm non nisi unum in Republica
summum admittat , summitate sua includit
omnia negotia, ne si vel unum subtrahatur,
quod in eivitate sit, & extra sphaeram civi-
Iis potestatis, plura in civitate summa fierent.
Nec bic de divisione majestatis disceptatio est,
quoniam ejus jura, quae in plura subjecta juxta
vulgarem opinionem divisa sunt, rursus in unum
coalescere possunt; sed intruditur plane alia &
quidem genere à civili imperio diversa potestas,
quae, ficut volunt, aliud subjectum praeter Cle-
rum habere nequit, & cum wajestate Principis
Incompatibilis est, quł ratione duae Resp. in una
societate civili constituerentur, una sacra &altera
profana seu laica, divisisqᷣue ita civium studiis &
oblequio incerto nec concordia, unicum rerum
firmandarum vinculum, in civitate sarciri pos-
set, nec continua vitari litigia, quae de jurisdi-
ctionis utriusque finibus oriunda essent: quod
uaàm contra naturam & indolem summae pote-
statis, quae sociam in civitate nullam patitur,
& ipsam salutem publicam, in unione Civium
inter sese fundatam, sit, nemini non constat.
Nimirum alterutrum, utrumque tamen aequ
absurdum, subtracto summis potestatibus circa
sacra imperio sequi oportet, aut nulli imperio
bumano sacrorum & religionis ordinationem
subjectam esse, aut alterius, quàãm summae Pa-
testatis: inter haec duo nonmedium, nom terti-

 

um datur. Si prius aslumpleris, incumbet tibl

V —

tam alieni asserti probandi necessitas, cui Vx 0

 

 

 

  

 

üDFüDüüP—P FPPPPVPVPVPEVEVECEUETDDV*¶

 

 

 

S