Alppara-
tus, est ele-
Zans elocu
i0.

sima legum, per tot lectay

nensam es promptuaria antiqnor cella Terebant. Ape-
Paratus pomò ipse(vt vno dicamverbo) t oius regiusch
ad typum Virgiliani carminis chꝗuisitu,. Art e labora
tae vestes, ostrõꝗ. superbo: Ingẽs argentũ mẽsis, ce
latäq. in auro Dogmata lancka patrũ: series lõgis⸗-

iros, antiqua ab origine
iuris. Nec minori diligentia abote est obseruatul/ arro
nianũ praecepti, quod ex Latyris Menipels apud Gellim
legere esi: interponendos conuiuii sermones, non super
rortnosis rebis: sed incundos, inuitabiles, ac illecebra v0
luptatcque Vtibileg. Nam Juibus iocis, quam Lalsis ac
lepidis salibus totum ü u˙
Heroica desideraretiu- ꝛcum mira omniuym ah-
lubescentia edisenasti: qua vehemen, ac flagrans Gie-
bellinae ac GueFae falli „70 (proh ra-
bies Jtota in cineres

ů Posset. Hirita so
habentibus, coepernnt numerosi

coniuae tibi debere Pla
* * ů „ 0
vimunm.Sed quoniam non minor

ve Parta tueri:tibi cauendum
nificentiam, ac

Jue alteras

iici poetaae te incessunt m

sime longa defeszi epelLatio
7iée: t Acmninati,

ü dentibis, ad pigmentata mellitdque
edylia, rapidaq, atq; hiulca orexi, ad neltar

sulpirantes indignantur. Ay 0 23
baà in te inueheniet: Nae hic ν

11 hMlicem bellus est innitatorꝰ
9ui dulcißima Juaeque sibi seruauit. Alii epigramma-
ondacitate. Dic mihi quis fu-