104 Ca%ru. I. Oun rrupun,

autem, expressisset. Et verisimile nõ estquod ü
Zeno Imp. solo nomine hunc contractiùuꝰ
stinguerevoluerit à duobus aliis cõtractibas
emptione, & locatione. Nomine quae dit
runt, re ipsa & specie quoq; differũt,.ꝶ

codicilli 7. C. de codicill. At primum
Imp. sua lege effecit, ut specie ilüngef⸗
tur emphyteuticus contractus à dictis
bus contractibus. Ante Zenonis consin,
onem non fuit quaedam distincta speciest
à quibusdam emptio, ab aliquibu locmn,

habebatur. Dubium ergo nullume Ie--
Zenonis lege contractus hic certam
ů ü iz duobus
rit formam, quã se — debuerit a 2
illis contractibus aliis; quae fomma ů

— 7 U * 3 scri
int re consistere reperitur, quàm in 2

Neque obstat, quod aiunt, conceptis
traclus husus, 8 scripturam 820 Aechr.
separata distingui in d. Li. C. de jur — il-
reut. Id enim perperam dici arguunt legł
lius verba haec: In quo (scilicet contt
propriam conceptionem & definition —
habente) cuntta queα inter utrasisue —*
hentium partes super ommibu- vVecleti —
ibis casibus paltioniliu scriptura interus mo-
re habiri (quod participium habiti kr⸗
do ad dictioneim pat lionihus, sed & *
cedentem vocem super omnibus rebe -
dum) placucrint Ec. debean: custodin. *— *
bus ex verbis cognoscimusquòd br. ＋