pr OoRIC., IVN. LIB. I1. 106

nim om nes fuerunt Patres sunt appellati, posterl eorum
atritii. Imperatores autem Pattitiam dignitatem extu-
ü lerunt, principum patres vocitantes patritios 2 Instit.
guaibus mollis ius pat. pot sol.hj. limufamilias. Ci de con-
salihus,L.vIt.lib.ii. C&σ Aut hen. de dihn. hil. & 8ᷓ. generae iter
0.G otitur autem dubium non parvum, fuetintpe pig-
ter illos centum Romuli temporibus alii patritiiꝰ nam i-
Go cum Tito Tatio fcedere, regnoque consociatꝰ credi-
bile videturex Tatii, Sabinorumqznumero aliquot in pa⸗
tres lectos, id, quod Livius confitmare videtur cum ait
primo volumine sublato Romulo, Sabinos in Senatuà
Veteribus dissensisle Romanis, quod suarum partiume-
bem fieri aequum censebant, cum post intexitum Ta ii
4 nemo regnasset Sabinorum. Asserit etiam Dionysius cõᷣ-
ve nisse inter eos, vt sorti committèrent vtti Regem no⸗
minatent. ea lege.vt qui sorte Regem essent prolaturial⸗
terius pattis hominem prodetent. ita cum nominatio
Vobtigillet Komanis Numam Pompilium Sabinum ho-
minem Regem esse delectum. Augetur difficultas, nam
Hostilius Alba diruta plebi civitatem dedit Romanam.
primores 0 in patres Tullios, Clelios, Geganios, Cu-
iacios, aliolque eiusdem dignitatis. Valerius etiam pub-
licola Consul populi iussu dicixur Appium Claulum,.
quem postea dixete Claudium jussu popult fecisse patriti⸗
um. Si autem plures patritii fuetunt intereunte Romulo,
¶quomodo ad intetregem prodendum decem tantum de-
curiae coierunt? Nam neque etedi par est, quempiam àRo-
mulo dignitate privatum, vt Sabini sustituetentur, ec
Sabinos mottem Romanorum expectasse, vt in demor-
tuotum locum inter patritios asetiberentur. vnde mihi
quidem coniicere licet coeundi munus vetetum Roma-
norum proprium fuisse, qui à Romulo lecti fuerant, cae-
tera communia cum teliquis, velcerte veterum pattitio-
rum propꝛia sacta fuisse, quod ad me attinet, quod pro
certo affitmare possim nihil habeo,suo igitur quisq; fiua·
tur judicio. Tarquinius, qui ptiscus est cognominatus,

0