DE REB.GALLICIS. 49

inetus omnium maximus illius animo altiùs
insederat ; néqs id iniurià, quuin vel certo cer-
tius lit, solum Regem Galliae (modo omnia
domi pacata habeat) i!las Hispano prouincias
à manibaus posse extorquere.Haec sunt, quaeil-
liusanimum miserêè pungunt, vnaque & Da-
cis Guisij confilia nonnihil praecipirant, Hisce
addè, quod in extreino etiám hodie metu ver-
satur, nè Rex Nauarrae, quem natura illihosté
constituit,ad regnum Gialliae aliquando deue-
niat. Huicregnuin Hispanus iniuftè detinet,
cui fi vnigues 1am praecisae tandem forsan rena-
scantur; dubitandum non eft, quin ius suum
repetat pericülam etiam èélt, ne hoc vno con-
tentus hon lit.Hoc probè videt, se iam sene,li-
beris adhuc quasi iimpuberibus, regno suo di-
strato nec satis stabilico, vel minima quaeque
pose post mortem suam, perturbatiotriem in-
ducere: Quanto magis Nauarrae Regem , si în
Galliarum Regem aliquando euadat. Neque
vero hocilli preter spem efst,ita ein Lotharin-
gicuimn foedus insinuare, illis facultates & sub-
sidia ad miotus côcitandos subministrare,Gal-
liarum Regem interturbare, pessundare Na-
uarraeum : Vt scilicet, postquam regnum hoc
diuulsam praedae & rapine vndiquaque expo-
netur, ipse pro nimia sua, qua prae reliquis va-
lebit , potentià, praeftantissima illius parte
maximeque opima rapiendi rabiem explear
suam. Quisüli iam de nofstris rebus animus,
quae confilia sint,videmus. At vero, vt eô vsg;