DE REB.GALLICIS, 49

inetus omnium maximus illius animo altiùs
insederat ; néqs id iniurià, quuin vel certo cer-
tius lit, solum Regem Galliæ (modo omnia
domi pacata habeat) i!las Hispano prouincias
à manibaus posse extorquere.Hæc sunt, quæil-
liusanimum miserêè pungunt, vnaque & Da-
cis Guisij conaesilia nonnihil præcipitant, Hisce
addè, quod in extremo etiám hodie metu ver-
satur, nè Rex Nauarræ, quem natura illihosté
constituit,ad regnum Galliæ aliquando deue-
niat. Huicregnuin Hispanus iniuaetè detinet,
cui aei vnigues 1am præcisæ tandem aeoraean rena-
scantur; dubitandum non eaet, quin ius suum
repetat pericüluam etiam st, ne hoc vno con-
tentus hon aeit.Hoc probè videt, se iam sene,li-
beris adhuc quasi iimpuberibus, regno suo di-
strato nec satis stabiliro, vel minima quæque
posse post mortem suam, perturbatiotiem in-
ducere: Quanto magis Nauarræ Regem , si în
Galliarum Regem aliquando euadat. Neque
vero hocilli preter spem eaest,ita sin Lotharin-
gicuim aeoeOedus insinuare, illis aeacultates & sub-
sidia ad miotus côcitandos subministrare,Gal-
liarum Regem interturbare, pessundare Na-
uarræum : Vt scilicet, postquam regnum hoc
diuulsam prædæ & rapine vndiquaque expo-
netur, ipaee pro nimia sua, qua præ reliquis va-
lebit , potentià, præaetantissima illius parte
maximeque opima rapiendi rabiem expleat
suam. Quis üli iam de noaetris rebus animus,
quæ conaeilia sint,videmus. At vero, vt eô vsg;