132 Tnaeiit. Cañon. Lib. 7.
venientibus admitti possint renuntiationes
puræ , & abaeolutæ ab Episcopis.

8 Quod si ex auéoritate legitima con-
tingat aeieri aliquam ejusmodi- renuntiatio-
nem in aeavorem alterius, & non aliter, de-
bet Superior illam admittens conaeerre be-
neaeicium i, in cujuos aeavorem aeuerit resi-
gnatum ; aeupposito quod sit idoneus juxta
Sacros Canones, ut tradit Rebuaeae. /ogo cit.
#4. 4. Resignatum enim aeuit sub ea conditio-
ne, ad7zoque ea conditione non adimpleta »
non censetur aeata resignatio : quia aus con-
ditioñalis eaeaeetum non habet » nisi condi-
tio, sub qua aeaus est adimpteatur, ex /.
cedere diem 213. aeae. de verb. aeignae. GG leg.
sub conditione 16. aeaeaeae. de conditione indebitz .

9 Excipi tamen debet casus, in quo reaei-
gnator inaera 20. dies post aeaQam resignatio-
nem moriatur: tunc enim resignatio caret
omni valore, & beneaeicium cenaesetur vacare
per obitum, ex vég. 19. Cancellavie Apoaetolicæ :
ad vitandas scilicet aeraudes, & ne disponatur
de beneaeiciüs per modum ultimæ voluntatis ;
aeicut disponitur de bonis patrimonialibus.

10 Quæstionisest, utrum ille, qui Beneaei-
cium reaeignat in aeavorem alterius, teneatur
alsumere digniorem , an satis sit aaesumere di-
gnum? Sed de hac re videri pote Gabr.Valg.
opuse. de beneaeiciis c. 2. 5. 3. dub. 7. Azor. p.2.
116.6. c.15. q.10. Caaestrop.tr.13. de beneae.Ecct.
disp. 2. pun. 11. y. TI. aliique ab ipsis citati.

11 Hadtenus dita de resignationis validita-
te procedunt, supposito quod aliunde particu-
laris aliqua circumsantia beneaeiciirelignatio=
nem non impediat , cujus generis circamstan-
tiainter reliquas na elt, aei agatur de beneaei=

CIO 3