DE REB.GALLICIS, 49

inetus omnium maximus illius animo altiùs
inſederat ; néqs id iniurià, quuin vel certo cer-
tius lit, ſolum Regem Galliæ (modo omnia
domi pacata habeat) i!las Hiſpano prouincias
à manibaus poſſe extorquere.Hæc ſunt, quæil-
liusanimum miſerêè pungunt, vnaque & Da-
cis Guiſij confſilia nonnihil præcipitant, Hiſce
addè, quod in extremo etiám hodie metu ver-
ſatur, nè Rex Nauarræ, quem natura illihoſté
conſtituit,ad regnum Galliæ aliquando deue-
niat. Huicregnuin Hiſpanus iniuftè detinet,
cui fi vnigues 1am præciſæ tandem forfan rena-
ſcantur; dubitandum non eft, quin ius ſuum
repetat pericüluam etiam ſt, ne hoc vno con-
tentus hon fit.Hoc probè videt, ſe iam ſene,li-
beris adhuc quaſi iimpuberibus, regno ſuo di-
ſtrato nec ſatis ſtabiliro, vel minima quæque
poſſe poſt mortem ſuam, perturbatiotiem in-
ducere: Quanto magis Nauarræ Regem , ſi în
Galliarum Regem aliquando euadat. Neque
vero hocilli preter ſpem efſt,ita ſin Lotharin-
gicuim fœŒdus inſinuare, illis facultates & ſub-
ſidia ad miotus côcitandos ſubminiſtrare,Gal-
liarum Regem interturbare, peſſundare Na-
uarræum : Vt ſcilicet, poſtquam regnum hoc
diuulſam prædæ & rapine vndiquaque expo-
netur, ipfe pro nimia ſua, qua præ reliquis va-
lebit , potentià, præftantiſsima illius parte
maximeque opima rapiendi rabiem expleat
ſuam. Quis üli iam de noftris rebus animus,
quæ confilia ſint,videmus. At vero, vt eô vſg;