106 ORIGINES
taueris, quandoquidem hereditaria qua-
dam succesaeione id in te deriuatum scire
debes. Sed ne multis te detineam, inuiÏ-
dislime Cæaer, hoc breuiter dixiaele sat sit,
vix vllum reperiritamin Germania, quam
Gallia coenobium, quod illorum muniaei-
centia non aeuerit velextru@um vel orna-
tum. Haiïius itaque gentis in nostramna-
tionem præclara & immortaÞa beneaeicia
si per obliuionem premi patiamur, quis
ab ingratitudinis crimine nos absoluere
poterit. Dicere (olebat magnus vir Eu-
menes, satius eaele perire, quam ingratuna
viuere: & nos proaeedo ingratitudinis: no-
ta non carébimus, si quod in privatos
homines admittere neaeas putatur, in pa-
triam commiserimus, AÁccipe igicur iu-
cunda aeronte munus exiguum tuo- dedi-
catum nomini. Quod etiamsite dignum
minime (ciam, non ideo tamen a nobis
oaeaeerendum non aeuit : nam aei ad materi-
am spedes, vix vlla gaza, vix regum at=
que tyrannorum opes satisaeuerint: rete
enim magnus Aristoteles diaeaeiniuit amici»
tiam id exposcere, quod quis præstare poss
sit, non quod pro dignitate sit. Et te quie
dem