CAP. X. De Jure Advuocatie. S4
Altera ipsorum Principum imprudentia aut su- |
perstitiosa pietas, qui suorum jurium & virturis |
majorum ignari sibi persuaderi pasli sunt , Eccle- |
liæ Advocatiam tuitionem & propagationem |
universalis Ecclesiæ seu religionis Christianæ |
esse : quo impetu tot in Orientem expeditiones |
PSE auspiciis susceptæ : tot regna occu |
pata & moxamilssa. O aeraudes human, & sub« |
(tile daminationis ingenium! Hæcarma aeucrunt, |
quibus majestas imperatoria exarmata : Hila« |
Quei quibus capta est: hoc amuletum,guo sopo- |
rata longinquarum rerum curd domestica ne- |
glexit & contemptam auCtoritatem. Namut |
quisqz Imperatorum spem de se aut opinionem |
Excitavit antiquæ virtutis, propediem in exter |
nammilitiamrelegatus est, ut gravi & inexplica-
bilibello aerangeret primosillos spiritus , qui, ne
cum damno Romanæ Curiæerumperent , me- |
tüebantur. Si quinon paruere Pontiaeicumim- |
peris, dilata executione, quali desertores aeidei |
vel transaeugas, qui oaeicio suo minus digne aeun- |

érentur, horribile & properum aeulmen aaefflavice, |
Sic Advocatiæ illud jus legitimo & adstri&to usu |
uondamutile & honestum Imperatoribus , ne- |
aeio qua incuria ‘vel dominandi lubidine in ma- |
ximam ELO eorum majestatis desiit , ut suis |
armis, sed cxtortis ab hoßte argue inse conversis |
psi debellarentur, Neque cae de nihilo quere- |
la Lupoldi à Babenberg, Advocatiam Romanz |
Ecclesiæ absque annexo emolumento nunc tan- |
tum onus deaeensionis , nécaliud habere : cum |
olim præcipuum ejus & metuendum robur in |
potestate consistere oxdinandi Eccleaeiæ disci-
i plinam |

!