CAP. X. De Jure Advuocatie. S4
Altera ipſorum Principum imprudentia aut ſu- |
perſtitioſa pietas, qui ſuorum jurium & virturis |
majorum ignari ſibi perſuaderi paſli ſunt , Eccle- |
liæ Advocatiam tuitionem & propagationem |
univerſalis Eccleſiæ ſeu religionis Chriſtianæ |
eſſe : quo impetu tot in Orientem expeditiones |
PSE auſpiciis ſuſceptæ : tot regna occu |
pata & moxamilſſa. O fraudes human, & ſub« |
(tile daminationis ingenium! Hæcarma fucrunt, |
quibus majeſtas imperatoria exarmata : Hila« |
Quei quibus capta eſt: hoc amuletum,guo ſopo- |
rata longinquarum rerum curd domeſtica ne- |
glexit & contemptam auCtoritatem. Namut |
quisqz Imperatorum ſpem de ſe aut opinionem |
Excitavit antiquæ virtutis, propediem in exter |
nammilitiamrelegatus eſt, ut gravi & inexplica-
bilibello frangeret primosillos ſpiritus , qui, ne
cum damno Romanæ Curiæerumperent , me- |
tüebantur. Si quinon paruere Pontificumim- |
peris, dilata executione, quali deſertores fidei |
vel transfugas, qui oficio ſuo minus digne fun- |

érentur, horribile & properum fulmen affflavice, |
Sic Advocatiæ illud jus legitimo & adſtri&to uſu |
uondamutile & honeſtum Imperatoribus , ne- |
fio qua incuria ‘vel dominandi lubidine in ma- |
ximam ELO eorum majeſtatis deſiit , ut ſuis |
armis, ſed cxtortis ab hoßte argue inſe converſis |
pſi debellarentur, Neque cf de nihilo quere- |
la Lupoldi à Babenberg, Advocatiam Romanz |
Eccleſiæ absque annexo emolumento nunc tan- |
tum onus defenſionis , nécaliud habere : cum |
olim præcipuum ejus & metuendum robur in |
poteſtate conſiſtere oxdinandi Ecclefiæ diſci-
i plinam |

!